Otkriće 4.000 godina starog utvrđenog grada skrivenog u oazi u današnjoj Saudijskoj Arabiji otkriva kako se život u to vrijeme polako mijenjao iz nomadskog u urbano postojanje, rekli su arheolozi u srijedu.
Ostaci grada, nazvanog Al-Natah, dugo su bili sakriveni zidinama oaze Khaybar, zelene i plodne mrlje okružene pustinjom na sjeverozapadu Arapskog poluotoka.
Tada je na tom mjestu otkriven drevni zid dug 14,5 kilometara, prema istraživanju koje je vodio francuski arheolog Guillaume Charloux objavljenom ranije ove godine.
Za novu studiju objavljenu u časopisu PLOS One, francusko-saudijski tim istraživača pružio je “dokaz da su ovi bedemi organizirani oko staništa”, rekao je Charloux.
Veliki grad, koji je bio dom za do 500 stanovnika, sagrađen je oko 2.400 godina prije nove ere tokom ranog bronzanog doba, rekli su istraživači.
Napuštena je oko hiljadu godina kasnije. “Niko ne zna zašto”, rekao je Charloux.
Kada je izgrađen Al-Natah, gradovi su cvjetali u regiji Levant duž Sredozemnog mora od današnje Sirije do Jordana.
Smatralo se da je sjeverozapadna Arabija u to vrijeme bila neplodna pustinja, koju su prelazili pastoralni nomadi i prošarana grobnim mjestima.
To je bilo do prije 15 godina, kada su arheolozi otkrili bedeme koji datiraju iz bronzanog doba u oazi Tayma, na sjeveru Khaybara.
Ovo “prvo bitno otkriće” navelo je naučnike da pobliže pogledaju ove oaze, rekao je Charloux.
Crne vulkanske stijene zvane bazalt tako su dobro sakrile zidove Al-Nataha da su “štitile lokaciju od ilegalnih iskopavanja”, rekao je Charloux.
Ali promatranje lokaliteta odozgo otkrilo je potencijalne staze i temelje kuća, sugerirajući gdje su arheolozi trebali kopati.
Otkrili su temelje “dovoljno jake da lako izdrže barem jednospratne – ili dvospratne” kuće, rekao je Charloux, ističući da je potrebno još mnogo posla da se shvati lokacija.
Ali njihovi preliminarni nalazi daju sliku grada od 2,6 hektara sa oko 50 kuća smještenih na brdu, opremljenih vlastitim zidom.
Grobnice unutar nekropole sadržavale su metalno oružje poput sjekira i bodeža, kao i kamenje kao što je ahat, što ukazuje na relativno napredno društvo tako davno.
Komadi grnčarije “sugeriraju relativno egalitarno društvo”, navodi se u studiji. To su “vrlo lijepe, ali vrlo jednostavne keramike”, dodao je Charloux.
Veličina bedema — koji je mogao doseći visinu od oko pet metara (16 stopa) sugerira da je Al-Natah bio sjedište neke vrste moćne lokalne vlasti.
Ova otkrića otkrivaju proces “sporog urbanizma” tokom tranzicije između nomadskog i naseljenijeg seoskog života, navodi se u studiji.
Naprimjer, utvrđene oaze mogle su biti u kontaktu jedna s drugom u području koje je još uvijek uglavnom naseljeno pastoralnim nomadskim grupama. Takve razmjene mogle su čak postaviti temelje za “putu tamjana” kojom se trgovalo začinima, tamjanom i smirnom od južne Arabije do Mediterana.
Al-Natah je još uvijek bio mali u poređenju s gradovima u Mezopotamiji ili Egiptu tokom tog perioda.
Ali u ovim ogromnim pustinjskim prostranstvima, čini se da postoji “drugi put ka urbanizaciji” od takvih gradova-država, jedan “skromniji, mnogo sporiji i prilično specifičan za sjeverozapad Arabije”, rekao je Charloux.
